eerste weken
Blijf op de hoogte en volg nienke
27 September 2013 | Ecuador, Guayaquil
Er is een hoop gebeurd sinds dat ik aangekomen ben in Guayaquil. De dag dat we aankwamen was ik helemaal kapot, ik wilde het liefst meteen weer naar huis en ik heb verschrikkelijk gehuild. Toen we aankwamen kwamen de jongens meteen naar ons toe om zich voor te stellen, wat een schatjes!
We werken met jongens die op de 2e etappe van het project zitten. Dit houd in de de jongens hier doordeweeks slapen en naar school zijn. Op het terrein van Casa Don Bosco is ook de school. Het is echt enorm. Er zijn doordeweeks zo’n 20 jongens tussen de 10 en 14 jaar die op het project blijven slapen en zo’n 100 jongens gaan hier naar school.
We gingen eigenlijk best snel meehelpen met dingen en de 3e dag kregen we ons rooster al. Het was de eerste dagen echt wel zoeken wat je moest doen want het werd nou niet bepaald goed uitgelegd.
In de ochtend help ik op de school in de 2e klas. Hier leren ze schrijven en rekenen. Ook zijn ze al een beetje op weg met engels. Maar wat is het raar, de tafels vliegen door het lokaal, in een uur zijn er 10 gevechten, het is gewoon heel raar om te zien. Als ze geen zin hebben om te werken doen ze het ook gewoon niet. Het is anders, laat ik het zo zeggen.
Ik help tot 12 uur in de klas, daarna duik ik de keuken in om te helpen de lunch voor de bereiden. Samen met de madrina’s (godmothers) en andere vrijwilligers. Jaja 2 keer op een dag soep en rijst. Het eten is hier echt veel, dus ik zal wel wat dikker terug komen! Na de lunch help ik nog even opruimen, het is een hele erge warboel. Ze laten overal hun spullen staan, niks word opgeruimd of geïnstrueerd dat het opgeruimd moet worden. Dingen zijn hier zo gestructureerd, maar dat dan weer niet. Net als het vuilnis in de vuilnisbak, daar word ook niet aan gedacht. We gaan nu een spel bedenken dat aan dit soort dingen gedacht word.
De jongens zijn echt super, als ik er even doorheen zit beuren ze me op, maar ook zij hebben af en toe hun momenten. Ze beginnen ook soms echt me geduld af te tasten, de boefjes!
Verder ben ik nu vrij in de middag, in oktober gaan we in de middag naar Monte Sinai, daar zal ik over schrijven als ik weet hoe dat is. Als de kinderen vrij zijn om 3 uur ga ik vaak met ze voetballen, ik word nog eens goed! Daarna gaan we het eten voorbereiden, studeer ik een beetje spaans en dat is het alweer tijd om te eten.
Het is niet mogelijk voor mij om zelf het project af te gaan, we zijn erg afhankelijk van andere vrijwilligers en werknemers hier. Er zijn veel berovingen in Guayaquil. Ik hoorde zelfs vandaag dat mensen niet stoppen voor het rode stoplicht, omdat ze anders overvallen worden, hoe gek is dat!
Ik heb inmiddels al wat uitstapjes gemaakt, het verschil tussen rijk en arm is echt zo enorm! Toch voel ik me in de arme wijken meer op mijn gemak, alleen kan ik niet uitleggen waarom. Er zijn hier heel veel wijken( waar de rijken wonen) helemaal afgeschermd van de buitenwereld, het is de eerste keer dat ik zoiets zie.
Ik vind het zo mooi hoe mensen zo gelukkig zijn met weinig in de buurt waar ik zit. Zo heb ik al 2 keer bij een “madrina” thuis gegeten, aardig primitief, maar trots dat ze is op haar huisje met kalkoenen op het dak! Het is super gezellig, iedereen schuift aan, er word gedanst, de barbecue staat binnen naast de tafel, heerlijk!
De laatste keer alleen niet heerlijk, ik heb het voor elkaar gekregen dat ik 2 dagen achter elkaar cangrejo (krab) mocht eten. (voor de mensen die het niet weten, ik ben bang voor vis of wat uit de zee komt.) Ook had ik een allergische reactie =D lovely! Ook heb ik Brammetje opgegeten (Brammetje was onze Cavia) best lekker, maar ik wist naderhand pas dat het cavia(“cuy”) was natuurlijk. Maar toch kan ik zeggen dat ik het gegeten heb!
Morgen gaan we op “retreat” met ongeveer 40 andere vrijwilligers uit het Ecuador. Wat het precies in houd weet ik niet dat zie ik dit weekend, zo gaat dat hier he. Ik moet wel erg wennen aan het trage en onduidelijke hier. Maar ik voel me hier goed, overal muziek, dans en ik had niet verwacht te zeggen: wat zijn 6 maanden kort!De tijd gaat echt snel!
Ik houd het hier even bij, ik ben niet zo ster in stukken schrijven! Stel gerust vragen!
GROETJES EN BESSOS UIT ECUADOR! & tot snel!
We werken met jongens die op de 2e etappe van het project zitten. Dit houd in de de jongens hier doordeweeks slapen en naar school zijn. Op het terrein van Casa Don Bosco is ook de school. Het is echt enorm. Er zijn doordeweeks zo’n 20 jongens tussen de 10 en 14 jaar die op het project blijven slapen en zo’n 100 jongens gaan hier naar school.
We gingen eigenlijk best snel meehelpen met dingen en de 3e dag kregen we ons rooster al. Het was de eerste dagen echt wel zoeken wat je moest doen want het werd nou niet bepaald goed uitgelegd.
In de ochtend help ik op de school in de 2e klas. Hier leren ze schrijven en rekenen. Ook zijn ze al een beetje op weg met engels. Maar wat is het raar, de tafels vliegen door het lokaal, in een uur zijn er 10 gevechten, het is gewoon heel raar om te zien. Als ze geen zin hebben om te werken doen ze het ook gewoon niet. Het is anders, laat ik het zo zeggen.
Ik help tot 12 uur in de klas, daarna duik ik de keuken in om te helpen de lunch voor de bereiden. Samen met de madrina’s (godmothers) en andere vrijwilligers. Jaja 2 keer op een dag soep en rijst. Het eten is hier echt veel, dus ik zal wel wat dikker terug komen! Na de lunch help ik nog even opruimen, het is een hele erge warboel. Ze laten overal hun spullen staan, niks word opgeruimd of geïnstrueerd dat het opgeruimd moet worden. Dingen zijn hier zo gestructureerd, maar dat dan weer niet. Net als het vuilnis in de vuilnisbak, daar word ook niet aan gedacht. We gaan nu een spel bedenken dat aan dit soort dingen gedacht word.
De jongens zijn echt super, als ik er even doorheen zit beuren ze me op, maar ook zij hebben af en toe hun momenten. Ze beginnen ook soms echt me geduld af te tasten, de boefjes!
Verder ben ik nu vrij in de middag, in oktober gaan we in de middag naar Monte Sinai, daar zal ik over schrijven als ik weet hoe dat is. Als de kinderen vrij zijn om 3 uur ga ik vaak met ze voetballen, ik word nog eens goed! Daarna gaan we het eten voorbereiden, studeer ik een beetje spaans en dat is het alweer tijd om te eten.
Het is niet mogelijk voor mij om zelf het project af te gaan, we zijn erg afhankelijk van andere vrijwilligers en werknemers hier. Er zijn veel berovingen in Guayaquil. Ik hoorde zelfs vandaag dat mensen niet stoppen voor het rode stoplicht, omdat ze anders overvallen worden, hoe gek is dat!
Ik heb inmiddels al wat uitstapjes gemaakt, het verschil tussen rijk en arm is echt zo enorm! Toch voel ik me in de arme wijken meer op mijn gemak, alleen kan ik niet uitleggen waarom. Er zijn hier heel veel wijken( waar de rijken wonen) helemaal afgeschermd van de buitenwereld, het is de eerste keer dat ik zoiets zie.
Ik vind het zo mooi hoe mensen zo gelukkig zijn met weinig in de buurt waar ik zit. Zo heb ik al 2 keer bij een “madrina” thuis gegeten, aardig primitief, maar trots dat ze is op haar huisje met kalkoenen op het dak! Het is super gezellig, iedereen schuift aan, er word gedanst, de barbecue staat binnen naast de tafel, heerlijk!
De laatste keer alleen niet heerlijk, ik heb het voor elkaar gekregen dat ik 2 dagen achter elkaar cangrejo (krab) mocht eten. (voor de mensen die het niet weten, ik ben bang voor vis of wat uit de zee komt.) Ook had ik een allergische reactie =D lovely! Ook heb ik Brammetje opgegeten (Brammetje was onze Cavia) best lekker, maar ik wist naderhand pas dat het cavia(“cuy”) was natuurlijk. Maar toch kan ik zeggen dat ik het gegeten heb!
Morgen gaan we op “retreat” met ongeveer 40 andere vrijwilligers uit het Ecuador. Wat het precies in houd weet ik niet dat zie ik dit weekend, zo gaat dat hier he. Ik moet wel erg wennen aan het trage en onduidelijke hier. Maar ik voel me hier goed, overal muziek, dans en ik had niet verwacht te zeggen: wat zijn 6 maanden kort!De tijd gaat echt snel!
Ik houd het hier even bij, ik ben niet zo ster in stukken schrijven! Stel gerust vragen!
GROETJES EN BESSOS UIT ECUADOR! & tot snel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
